opowieść polityczno-ekonomiczna w kilku odcinkach (4)

W poprzednim odcinku: odcinek trzeci

Odcinek czwarty, w którym kończą się żarty.

Tak zwana nauka przez zabawę jest świetną formą do wykorzystania w grupach 1-3, ale mnie ciągnęło do czegoś większego, poważniejszego, do czegoś na skalę niewyobrażalną w tej grupie wiekowej. Chciałam być TĄ PIERWSZĄ, która odważy się wejść z dziećmi na ścieżki wydeptane przez dorosłych, ale na których próżno szukać śladów odpowiadających numeracji butów dziecięcych. Poczułam wyzwanie. Byłam jak Maria Skłodowska-Curie, jak Amelia Earhart - pierwsza w czymś kobieta, pionierka, na którą świat być może nie był jeszcze gotowy, natomiast dzieci z mojej grupy na pewno. Kiedyś będą o tym pisać w gazetach.

Chodziło o to, żeby wejść w świat biznesu w różnych okolicznościach gospodarki. Za podpowiedzią skromnego, bo chowającego się za inicjałami M.A., postanowiłam wprowadzić dzieci w trzy światy: świat gospodarki komunistycznej, gospodarki kapitalistycznej i tak zwanej społecznej gospodarki rynkowej. Tak, wiem - jakże wielki i nieodgadniony musi jawić się Wam mój umysł, skoro porywa się na dzieło tak wielkie i w ogóle nie opisane w podstawie programowej dla 1-3. 

Postanowiłam zaproponować dzieciom, żeby w zespołach stworzyły 3 gry planszowe. Każda z nich będzie odbywać się realiach jednego z tych trzech światów, a celem graczy będzie założenie i prowadzenie firmy. I tutaj zaczęły się małe schody. Bo o ile znalezienie informacji o warunkach na rynku państwa opiekuńczego (opcja trzecia) było rzeczą w miarę prostą (choć przebicie się przez gąszcz przepisów, warunków, zagęszczenie niezrozumiałych wyrazów na jedno zdanie trudno wspominać bez użycia słów niecenzuralnych), to znalezienie takich informacji o komunizmie czy kapitalizmie nie było już takie łatwe. W przypadku tego pierwszego dlatego, że autorzy różnych artykułów dotyczących sytuacji "prywaciarzy" w czasach (tak mówią, że) minionych, nie zawsze skupiali się na tym, co mnie interesowało. Musiałam wycinać, fastrygować, poprawiać i zszywać na nowo. Natomiast w przypadku państwa kapitalistycznego trudność sprawiało po prostu znalezienie takiego, czysto kapitalistycznego państwa. Znalazłam więc coś "bliskiego", dodałam nieco z teorii i w końcu powstały. Trzy instrukcje do trzech gier dla trzech zespołów. 

To tylko wycinki z tych instrukcji, tak dla ilustracji :)

No cóż, skłamałabym, gdybym powiedziała, że zadanie było dla dzieci łatwe. Nie było. Byłoby też kłamstwem twierdzić, że nie nagimnastykowałam się, żeby wyjaśnić dzieciom, o co w tym wszystkim chodzi. No hej, w końcu jestem pionierką, nie twierdzę, że pomysł był idealny, że nie miał niedociągnięć, niedopatrzeń czy zbyt wygórowanych oczekiwań. Poczekajcie jednak chwilę. Bo oto - a ja po prostu wiedziałam, że tak będzie - w oczach dzieci i w ich słowach zaczyna pojawiać się zrozumienie. Słyszę pierwsze pomysły, w ruch zaczynają iść nożyczki, kredki, linijki. Ktoś pyta mnie o sztywny papier. JEST! Ciekawość dzieci i ich umiejętność podejmowania wyzwań zatriumfowały. Już nie jestem sama w swym pionierstwie. W awangardzie idzie ze mną grupa mądrych pionierów i pionierek! Zorganizujmy na ich cześć pochód! 

No dobrze, trochę się zagalopowałam - przerwa na zdjęcia.

uważne czytanie instrukcji

"Dobra - ty wycinasz, ty piszesz nominały, a my pracujemy nad planszą."

No, kto tu jest szefową? ;)

"Czekaj, czekaj - przeczytam wam jeszcze raz..."

"... i jeszcze raz."

"Już nie mogę..."

Podczas opowiadania o swoich grach dzieci same zauważyły, co się święci. Już nie pamiętam, co mówiły dokładnie, ale świetnie wyłapały, na czym polegają różnice między ich grami. Na koniec opowiedziałam dzieciom krótko o każdej z tych gospodarek pokazując na prostych rysunkach, za co w której z nich odpowiedzialność bierze - ogólnie mówiąc - państwo, a co pozostawia odpowiedzialności swoich obywateli. 

Otrzyjmy pot z czoła - to było trudne zadanie, ale wszyscy je wykonaliśmy. Bycie pionierami nie jest łatwe. Teraz trzeba nabrać sił, bo... RR

Skrót do odcinka PIĄTEGO.